Jednakże sam osobiście nie mam zbyt wielkiego doświadczenia z Sony Ericssonami. Miałem Siemensa, Panasonica (nie pamiętam go zbytnio) i potem dużo Nokii. SE Tylko raz. Posiadałem go (dokładnie model K800i)jakoś w okolicach 2008-2009. Potem szybko zamieniłem go na Nokię 6303.
Nokia zawsze wydawała mi się lekko bardziej poukładana i mniej efekciarska. No i oczywiście też wytrzymała. Każdy wtedy gadał, że nokia to takie nic nie posiadające cegiełki, które "były niezniszczalne" - i niewątpliwie coś w tym było. Trzeba było jednak wybrać odpowiedni model. Kiedyś (2006 rok) miałem do wyboru albo Nokię 6103 albo Sony Ericssona... którego nie do końca pamiętam. Możliwe, że to był K300i, ale głowy nie dam.
Są jednak osoby, które miały dłużej kontakt z tymi telefonami. Sam osobiście nie czuję ogromnej mięty do K800i, ale go szanuję za ogromne możliwości. No i nowsze oprogramowanie Nokii mi się na tyle nie podobało, że w sumie nawet wolałbym K800i od takiej nowej nokii (mam na myśli przykładowo właśnie Nokię 6303).
Moje pytanie brzmi - jako Nokiofana - jak się miały Sony Ericssony do Nokii w różnych okresach? Np. 2003, 2005 itd? Znam jedynie 2006-2008, a mnie ciekawią też inne modele tej firmy - mniej flagowe lub też bardziej. Podzielcie się informacją dla zainteresowanego
Z tego co wiem, podobnie jak w Nokii 3310 i pokrewnych, dało się w nim zdemontować całą obudowę i wymienić. Miał on sobie aparat o matrycy 1,3 megapiksela, ale bez opcji autofocus, co nieco utrudniało zrobienie wyraźnego zdjęcia. Oprócz tego miał całe 28MB pamięci wbudowanej, której nie dało się rozszerzyć i słynny FastPort, za pomocą którego się telefon ładowało, podłączało do komputera a nawet łączyło śmieszne słuchawki. Był to dosyć budżetowy telefon, ale jak ktoś chciał wykonywać na nim podstawowe operacje, spokojnie wystarczył. Miał on dodatkowo funkcję "wejścia do internetu" realizowaną o ile pamiętam w oparciu o GPRS. Działało to dosyć powoli, ale jak się chciało, to można było doinstalować sobie aplikacje JAVA umożliwiające dostęp do FTP i innych usług. Jeżeli chodzi o system, to był on bardzo dopracowany moim zdaniem. Był taki kolorowy i żywy. Istniał nawet program na komputer służący do tworzenia motywów. Miał on ponadto przyjazny menedżer plików i podstawowe aplikacje do odtwarzania plików MP3, kompozycji własnych i prostych plików MIDI, kilka gier, kalkulator i inne. Była też aplikacja, w której można było tworzyć notatki, a potem przypiąć jedną z nich na ekran główny. Szczególnie cieszyło mnie to, że wybierając numer na ekranie głównym pojawiała się na nim mała ikonka telefonu na wzór tego prawdziwego. 
), poczucie mniejszej "pancerności" oraz inny, klimat - wszystko jednak jest obiektywną kwestią.
.